De buitenwereld stelt mij voortdurend vragen en dat is wederzijds........Soms snappen we elkaar maar vaak is er onbegrip. Ik heb veel associaties in mijn hoofd en de behoefte om alles te benoemen en een plek te geven is groot, dat geeft rust en rust creëert ruimte. In de lege ruimte ontstaan weer ideeën. creativiteit is spelen met je geest. Die Binnenwereld laten communiceren met de buitenwereld gaf als resultaat een plattegrond van mijn geest
Mijn werk is een antwoord en een zoektocht naar overeenkomsten en verschillen met anderen.
Tijdens die zoektocht kan ik gebruik maken van mijn synesthesie (dit is een in kleuren gevatte waarneming van tekst, getallen en tijd) Synesthesie is heel persoonlijk en voor iedereen die dit heeft weer anders.
Bij elk onderwerp zijn er associaties, herinneringen en de synesthesie van kleuren.
Een voorbeeld : Het onderwerp Totems, ooit gezien in het museum wordt met voorouders èn met de Maori ( ik ben in Nieuw zeeland geboren) èn alle eerdere ervaringen zoals: geheimen-verhalen-rituelen-cultuur-geloof-macht-mystiek-familie, verbonden en krijgt daardoor een plek in mijn hoofd of in mijn hart en het onderwerp heeft ook een kleur en kleuren zijn gevoelens.
Elk onderwerp heeft een persoonlijk deel, een verhaal, of een verleden, daarnaast is er ook nog de objectieve definitie.
Hoe verhoudt het zich tot elkaar en hoe verhoudt het zich tot de wereld? Zijn er onbenoemde emoties, is er afkeer of juist koestering en waarom dan?
Deze hoeveelheid van indrukken gebeurt bij mij vrijwel tegelijkertijd en dat vergt razendsnel denken en ordenen. Elke keer wanneer er iets gebeurt verandert de plattegrond van mijn geest en wil ik alles opnieuw een plekje geven, de ene keer is dat ingrijpend, de andere keer bijna een routine.
Doordat alles voortdurend verschuift en verandert, ontstond de noodzaak om de onderdelen flexibel te maken, te kunnen hergebruiken en er regels voor op te stellen. De mogelijkheden om te ordenen worden hiermee oneindig. Flexibel zijn is belangrijker dan de ordening heb ik gemerkt. Zo is Het persoonlijk associatiemozaïek ontstaan. Het materiaal om dat te realiseren werd keramiek. De symbolen zijn simpel zodat ik ze in klei kon vertalen, in de tekeningen worden ze complexer, meer volgens de ervaring. Mijn persoonlijke associaties bij elk getekend symbool schrijf ik in woorden onder de tekening. Dit proces leidt weer tot nieuwe vormen en verbindingen. Mijn eigen associaties zijn voor een ander niet belangrijk, zij kunnen met hun eigen associaties gaan werken.Dit is de functie van het mozaïek: Het roept bij de ander zijn eigen herinneringen, associaties, beelden en verbintenissen op. Men is in gesprek met zichzelf. Je zou het een “spel” kunnen noemen. Er zijn geen verliezers.
Deze bijkomstigheid, (dat de ander dit spel ook kan gebruiken) is een gelukkig toeval. Het mozaïek wat ik voor mijzelf ontwikkeld heb om mijn hoofd leeg te maken, heeft ook betekenis voor een ander.
Hiermee ontdek ik elke keer opnieuw mijn plek in de wereld. Mei 2017 Joanne Luijmes